ஓருடல் ஈருயிர்....

அம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்மா வலி தாளாமல் வைஜைந்தி அலறினாள்....

வைத்திய வசதி இல்லாத இடத்தில் கிராமத்தின் குடிசையில் வைஜைந்தியின் அலறல் சத்தம் விடாமல் கேட்டுக்கொண்டே இருந்தது....

மருத்துவச்சியை அழைத்துவர அடாது மழைபெய்த வானத்தை சபிக்க மனமில்லாமல் வைத்தியநாதன் குடையை எடுத்துக்கொண்டு பதட்டத்துடன் நடக்க ஆரம்பித்தார்....

லாந்தர்விளக்கு அடிக்கிற காற்றுக்கு அலைபாய்ந்துக்கொண்டு இருந்தது....

உயிர் போய்விடுமோ பிறக்கும் குழந்தையை காணமுடியாமல் இறந்துவிடுவேனோ என்று பயம் நெஞ்சை அப்பிக்கொண்டது வைஜந்திக்கு...

கிருஷ்ணா கிருஷ்ணா என் குழந்தை எந்த சிரமும் இல்லாமல் இந்த உலகத்தை பார்க்கும்படி அருள்புரிப்பா வலியுடன் வேண்ட ஆரம்பித்தாள் வைஜந்தி....

அவளின் வேதனையான அழுகையை பிரார்த்தனையை ராதாகிருஷ்ண படத்தில் இருந்துக்கொண்டு வாத்சல்யத்துடன் சிரித்தார் கிருஷ்ணபகவான்....

மருத்துவச்சியை அழைத்துக்கொண்டு உள்ளே நுழைந்தார் வைத்தியநாதன்....

“ வேகமா சுடுத்தண்ணியும் வெள்ளை துணி நிறைய எடுத்துக்கொடுங்க “ விரட்டினாள் மருத்துவச்சி....

அந்த கிராமத்திலேயே இந்த மருத்துவச்சி கைராசியான கிழவி என்று சொல்லிக்கொள்வார்கள்...

இதுவரை எத்தனையோ பிரசவங்கள் பார்த்திருந்தாலும் இறப்பு சதவீதம் குறைவே இந்த மருத்துவச்சியிடம்... பெண் சிசுக்களை கொல்லாத நல்ல மருத்துவச்சி....

” மெதுவா மெதுவா தலைய தூக்கும்மா....” வைஜந்தியின் தலையை தூக்கி உயரமான தலையணையில் வைத்தாள்....

” பாட்டி பாட்டி எனக்கு நல்லபடியா பிரசவம் ஆகிடும் தானே? ” மருத்துவச்சியின் கைப்பிடித்துக்கொண்டு அழுதாள்....

“ நிறை பிள்ளைத்தாய்ச்சி இப்படி அழக்கூடாது  சாமியை வேண்டிக்கோ எல்லாம் நல்லபடியா நடக்கும் ” என்று தன் பணியை தொடர்ந்தாள்.

வயிறு அமுக்க அமுக்க குழந்தையின் தலை மெல்ல வெளியே வந்தது....

குழந்தையை இழுக்க முயன்றபோது என்னவோ தடுப்பதை மருத்துவச்சி உணர்ந்தாள்...

”ஐயோ என்னது இது அசம்பாவிதம்.. குழந்தையா இது குழந்தையா ?? “ மெல்ல இழுக்க இழுக்க இரண்டு தலைகளுடன் நான்கு கைகளுடன் நான்கு கால்களுடன் முதுகு ஒட்டி கண் இமைகள் மூடியிருக்க குழந்தையை தூக்கி பார்த்தாள் மருத்துவச்சி...

மயக்கம் வருவது போலிருந்தது குழந்தைகளின் தோற்றம்....

இரட்டை குழந்தைகள் ஆனால் முதுகு ஒட்டி.....

” இது என்ன கொடுமை இறைவா ” என்று வேகமாக மருத்துவச்சி குழந்தைகளின் வயிற்றிலிருக்கும் நஞ்சை தனியாக்கினாள்... அலறி அலறி குழந்தைகளின் இந்த ரூபத்தை பார்த்து மயங்கிவிட்டாள் வைஜைந்தி....

வைத்தியநாதன் ” ஐயோ “ என்று நெஞ்சில் அடித்துக்கொண்டு அழ ஆரம்பித்தார்....

” தம்பி நீ உடனே உன் பொஞ்சாதியை குழந்தைகளை பெரியாஸ்பத்திரிக்கு கூட்டிட்டு போப்பா... எனக்கு பயமா இருக்கு... “

” ஐயோ மழை இப்படி விடாம பெய்கிறதே என்ன செய்வேன் “... என்று அரற்றினார்....

” கவலைப்படாதே கடவுள் கண்டிப்பா உனக்கு துணை இருப்பார் என்று சொல்லிக்கொண்டே எலே மாயாண்டி வண்டி எடுத்தாடா.... இங்க பிள்ளை பிறந்திருக்கு இவரோட சம்சாரத்தோட உடம்பு ரொம்ப மோசமா இருக்கு.... பெரியாஸ்பத்திரிக்கு கூட்டிட்டு போடா ” என்று மழை சத்தத்திற்கு ஈடாக இரைந்தாள் மருத்துவச்சி....

மாயாண்டி வேகமாக வண்டி எடுத்துக்கொண்டு வந்து நின்றான்....

இரு குழந்தைகளை மெல்லிய துணியால் சுற்றிக்கொண்டு மனைவியை கைத்தாங்கலாக ஒரு பக்கம் மருத்துவச்சியும் இன்னொரு பக்கம் மாயாண்டியும் பிடித்துக்கொள்ள நடக்க இயலாமல் நடந்தாள் வைஜைந்தி....ஆஸ்பத்திரிக்கு மாடுகளை முறுக்கிவிட்டு விரட்டினான்.

ஆசுபத்திரி நெருங்கியதும் வைஜைந்தியை எழுப்ப முனைந்தார் வைத்தியநாதன்... மூச்சிழுக்க மறந்தவளாய் கண்கள் நிலைக்குத்தி கிடந்தா வைஜைந்தி....

”வைஜைந்தி “ என்ற அவர் அலறல் மழையின் சத்தத்தில் அமுங்கியது....

குழந்தைகளை எடுத்துக்கொண்டு டாக்டரிடம் விரைந்தனர்....

வைஜைந்தியின் இறந்த உடல் வண்டியில் கிடக்க.... மாயாண்டி வண்டியிலேயே உட்கார்ந்திருந்தான்...

மனித வாழ்க்கையின் இறப்பு பிறப்பை ஒன்றாய் கண்டது போல் மரத்து உட்கார்ந்திருந்தான்.....

மருத்துவர்கள் குழு குழந்தைகளை டயக்னைஸ் செய்ய ஆரம்பித்து விழித்தது...

இதுபோல சாத்தியமில்லாத விஷயங்கள் உலகத்தில் எங்கோ ஒரு மூலையில் நடந்துக்கொண்டு தான் இருந்தது....

பிறந்த குழந்தைகள் கண் சிமிட்டி பார்த்தது... அதில் ஒன்று அழ முனைந்தது....

இந்த குழந்தைகளை பிரித்து எடுப்பதால் ஏற்படும் பயங்கர விளைவுகளை பற்றி வைத்தியநாதனுக்கு விளக்கினர்....

வைத்தியநாதன் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் கைகளை பிசைந்துக்கொண்டு டாக்டரின் முகத்தையே பார்த்துக்கொண்டு நின்றார்....

சீஃப் டாக்டர் மோகன் குழந்தைகளை இங்கேயே சில நாட்கள் வைத்திருக்கவேண்டும் என்று சொல்லவும்...

வைத்தியநாதன் மீறி வந்த அழுகையை அடக்கமுடியாமல் மனைவியின் ஈமக்கிரியை சடங்குகள் முடித்துவிட்டு வருகிறேன் என்று கூறி டாக்டரிடம் விடைப்பெற்று சென்றார்...

(தொடரும்...)

Tweet